CPU Intel Pentium® Processor G630 – 2.70 GHz 3M Cache

همان‌طور که می‌دانید، پردازنده‌های مبتنی بر معماری Nehalem، هم از کارایی بالایی برخوردار هستند، هم این‌که مورد استقبال بازار واقع شده‌اند. علاوه بر این، رقیب اصلی اینتل یعنی AMD نیز نتوانسته محصولی ارائه کند که رقیبی جدی برای پردازنده‌های اینتل به شمار آید و بیشتر پردازنده‌های رایج این شرکت از پردازنده‌های مبتنی بر معماری Nehalem ضعیف‌ تر هستند. اما دلیلی که موجب شده تا اینتل معماری جدیدی معرفی کند، نقایص معماری Nehalem است که مهندسان اینتل را مجبور کرده تا با وجود تمام مشکلاتی که بر سر راه معرفی یک معماری جدید وجود دارد، معماری جدیدی برای پردازنده‌های خود معرفی کنند. شاید از موارد زیر بتوان به‌عنوان ضعف‌های معماری Nehalem نام برد.
معماری Sandy Bridge از نظر مشخصات کلی تفاوت چندانی با نسل قبل نداشته‌است. پردازنده‌های مبتنی بر این معماری 32 نانومتری هستند و  مانند پردازنده‌های نسل قبل، دو یا چهارهسته‌ا‌ی خواهند بود که از فناوری Hyper Threading نیز پشتیبانی می‌کنند و دارای حداکثر هشت مگابایت حافظه نهان سطح سه، کنترلر حافظه دوکاناله DDR3، کنترلر رابط PCI-Express نسخه دو با پشتیبانی از شانزده مسیر و در نهایت، دارای یک واحد پردازش‌گرافیکی با قابلیت پشتیبانی از رابط DirectX 10.1 هستند.
پیشرفت‌های انجام‌شده در معماری Sandy Bridge بیشتر در ریزمعماری و واحد‌های اجرایی درون هسته است. به‌طوری که ریزمعماری هسته‌ های محاسباتی تغییرات جدی داشته و این موضوع موجب شده تا پردازنده‌های جدید به‌طور قابل توجهی سریع‌تر از پردازنده‌های نسل قبل در فرکانس یکسان عمل کنند. مهندسان اینتل همچنین برای کاهش حرارت پردازنده،کارهای متعددی انجام داد‌ه‌اند، بنابراین پردازنده‌های مبتنی بر Sandy Bridge قادر خواهند بود به سادگی در ضریب کلاک‌های بالاتر عمل کنند. علاوه بر این، پردازنده‌های جدید از دستور‌العمل‌های AVX یا Advanced Vector Extension جدیدی نیز پشتیبانی می‌کنند که برای تعدادی از الگوریتم‌های چندرسانه‌ای، مالی یا علمی موردنیاز خواهد‌بود. AVX با مجموعه دستورالعمل‌های قبل SSE تفاوت دارد. این دستورالعمل‌ها دارای عرض باند بالاتری هستند (265 بیت به جای 128 بیت) و بنابراین اجازه خواهند داد، میزان داده‌های وسیع‌تری پردازش شوند.
اینتل انتظار دارد، پردازند‌ه‌های مبتنی بر Sandy Bridge به سرعت مورد استقبال بیشتر خریداران قرار گیرد. آن‌ها قصد دارند، گستره وسیعی از پردازنده‌های Core i5 ،Core i3 و Core i7 مبتنی بر این معماری جدید را با قیمتی بین صد تا سیصد دلار در همین آغاز کار به بازار عرضه کنند و در انتهای سال 2011 نیز قصد دارند، پردازنده‌های گران‌قیمت‌تر مبتنی بر این معماری عرضه کنند.
پردازند‌ه‌های مبتنی بر Sandy Bridge با سوکت 1155 سازگار هستند و این سوکت با پردازنده‌های مبتنی بر معماری Nehalem سوکت 1156 سازگاری ندارد. اینتل همچنین برای این نسل از پردازند‌های خود چیپ‌ست‌های جدید معرفی کرده‌است. با توجه به این‌که تمامی وظایف مرتبط با پل‌شمالی به پردازنده محول شده، چیپ‌ست‌های P67 و H67 بسیار ساده هستند. این چیپ‌ست‌ها مانند نسل قبل تک‌چیپ‌ست هستند اما تفاوت عمده آن‌ها نسبت به چیپ‌ست‌های نسل قبل پشتیبانی از دو پورت SATA نسخه سه و عدم  پشتیبانی از رابط‌‌های PCI سنتی است. متأسفانه این چیپ‌ست‌های جدید مشابه نسل ماقبل خود فاقد قابلیت پشتیبانی از پورت USB 3.0 هستند.
شرکت اینتل در معماری Sandy Bridge چندین تغییر غیرمنتظره ایجاد کرده که به موجب آن کارایی پردازنده افزایش و در مقابل مصرف توان و درجه حرارت آن کاهش پیدا کرده‌است. در حقیقت، Sandy Bridge معماری توسعه‌یافته Nehalem نیست، بلکه این معماری ترکیبی از معماری Nehalem با پروژه به ظاهر شکست‌ خورده پنتیوم 4 است. بله؛ درست متوجه شده‌اید، اگرچه معماری NetBurst شرکت اینتل مدت زمان زیادی است که به دلیل مصرف توان ناکارآمد منسوخ شده اما اکنون از برخی واحد‌های پردازنده‌های پنتیوم 4 در پردازنده‌های Core i5 ،Core i3 و Core i7 جدید استفاده شده‌است. شاید شنیدن این نکته جالب باشد که اینتل عنوان کرده، اقتباس برخی از بخش‌ها از پنتیوم 4 فقط برای افزایش کارایی نبوده بلکه بیشتر برای کاهش مصرف توان بوده‌است.
گنجاندن پردازنده‌‌ گرافیکی درون پردازنده موضوع جدیدی نیست. در حال حاضر، پردازنده‌های مبتنی بر هسته Clarkdale با پردازنده‌گرافیکی مجتمع‌شده Intel HD در بازار رایج هستند. در پردازنده‌های Sandy Bridge پردازنده‌گرافیکی و محاسباتی درون یک بسته‌بندی قرار گرفته‌اند و به باس حلقه یکسانی که با دیگر منابع پردازنده مشترک است، متصل شده‌اند. بنابراین با توجه به این‌که اکنون پردازنده‌گرافیکی به کنترلر حافظه نزدیک است و دسترسی مستقیمی به حافظه نهان سطح سه دارد، کارایی گرافیکی پردازنده‌های مبتنی بر Sandy Bridge افزایش پیدا کرده‌است. علاوه بر این، پردازنده‌گرافیکی نیز مانند هسته‌های محاسباتی پردازنده از بسیاری جهات پیشرفت کرده، به‌طوری که برخی، این هسته را نسل جدید پردازنده‌‌گرافیکی اینتل می‌نامند. پردازنده‌گرافیکی اینتل هنوز شامل حداکثر دوازده واحد اجرایی (سایه‌زن) است و از رابط DirectX 10.1 پشتیبانی می‌کند. برخی پیش‌بینی کرده‌اند، پردازنده‌گرافیکی جدید اینتل تقریباً نسبت به گذشته دو برابر سریع‌تر عمل می‌کند.